Stoïcisme boek 8 | Stoïcijns leiderschap: wat je kunt leren van Marcus Aurelius
Leiderschap is vaak een eenzame bezigheid. Het gewicht van verantwoordelijkheid drukt zwaar, zoals een onweerslucht die op je schouders hangt. Je neemt beslissingen, niet alleen voor jezelf maar voor anderen en elk besluit voelt als een gok op een bordspel waarvan de regels voortdurend veranderen.
Marcus Aurelius was keizer te midden van oorlog en pest. Hij kende die eenzaamheid als geen ander en schreef in de stilte van zijn nachten: “Wees als de rots waar de golven tegen beuken en die onwrikbaar blijft, terwijl het water om haar heen kalmeert.”
Leiderschap, in de stoïcijnse zin, is geen kwestie van macht of controle. Het is een kwestie van innerlijke rust, van standvastigheid te midden van chaos. Je leidt niet door angst of dwang, maar door te zijn wie je bent, onwrikbaar en aanwezig, een anker voor anderen.
Je kijkt naar de wereld om je heen, vol stemmen die elkaar overstijgen, vol mensen die roepen om richting, om zekerheid. Je voelt de drang om alles op te lossen, maar Marcus leert je iets anders: begin en blijf bij jezelf. Zorg dat je geest kalm is, dat je oordeel helder is, dat je niet bezwijkt onder het gewicht van je eigen angsten.
Buiten beweegt de wereld verder, zoals ze altijd doet. Maar jij, je blijft staan, zoals die rots in de woorden van Marcus. En je beseft dat leiderschap niet gaat over het beheersen van de storm, maar over kalm blijven waardoor anderen de rust kunnen vinden om hun eigen weg te zien.
