Stoïcisme boek 5 | Stoïcijnse principes voor een eenvoudig en gelukkig leven
Het leven is een zee van verlangens. We willen meer, beter, sneller. Alsof we onszelf kunnen vullen met dingen die ons voorbijglijden als zand door een open hand. Maar wat als het anders kan? Wat als geluk niet gevonden wordt in meer, maar in minder?
Seneca zou glimlachen bij die gedachte. Hij schreef: “Armoede is niet het hebben van weinig, maar het verlangen naar meer.” Zijn woorden voelen als een sleutel, een uitnodiging om een deur te openen die je altijd hebt genegeerd. Wat gebeurt er als je ophoudt met verzamelen en begint met loslaten?
Je zit aan tafel met een kop koffie, de geur kruipt langzaam omhoog als een troostende hand. Het huis is stil, de ochtend net begonnen. Je denkt aan wat echt nodig is; niet de spullen die in je kast liggen, niet de drukte van je agenda, maar de eenvoud van ademen, van voelen, van zijn.
Stoïcijnse principes nodigen je uit om je leven te vereenvoudigen, niet uit armoede, maar uit rijkdom. Ze leren je om het overbodige weg te laten, zodat alleen dat wat essentieel is overblijft. Een warme maaltijd. Een echt gesprek. Een moment van stilte terwijl de wind buiten zijn eigen verhalen vertelt.
Geluk is geen jacht, geen doel. Het is de ruimte die ontstaat wanneer je stopt met rennen. Je kijkt naar buiten, naar de wereld die beweegt en verandert. En voor een moment ben je stil. Misschien is dat alles wat je nodig hebt. Misschien is dat genoeg.
