Stoïcisme boek 24 | Stoïcisme in beweging, van controle naar invloed
We grijpen naar controle zoals een drenkeling naar een stuk hout. Als we het maar vast kunnen houden, denken we, zal de zee kalmeren, zal het leven doen wat wij willen. Maar de stoïcijnen wisten beter. Controle is een illusie, een schim die altijd buiten bereik blijft.
Epictetus zei het zo: “Sommige dingen liggen binnen onze macht, andere niet.” Het klinkt zo eenvoudig, alsof het nauwelijks iets van je vraagt. Maar de waarheid is: het vraagt alles. Het vraagt van je dat je ophoudt met vechten tegen de wereld, dat je accepteert dat de zee golven zal blijven maken, ongeacht wat jij wilt.
Je denkt aan de momenten waarop je probeerde te sturen, waarop je alles deed om de uitkomst te bepalen. Hoe vaak eindigde dat in frustratie, in een muur die niet bewoog? Wat als je dat loslaat? Niet om op te geven, maar om te richten op wat echt van jou is: je gedachten, je keuzes, je houding.
Buiten beweegt de wind door de bomen, bladeren vallen zonder protest. De natuur vraagt niets meer dan te zijn wat het is. Stoïcisme leert ons precies dat. Het vraagt niet van je dat je alles beheerst, maar dat je invloed uitoefent waar je kunt en rust vindt in wat je niet kunt veranderen.
Misschien ligt vrijheid niet in controle, maar in het loslaten ervan. En misschien, in dat loslaten, vind je eindelijk wat je altijd hebt gezocht: vrede.
