Stoïcisme boek 15 | Stoïcijns blijven in een wereld vol afleiding

De wereld is luid. Stemmen die je aandacht opeisen, schermen die oplichten, meldingen die vibreren, als een hartslag die niet van jou is. Alles roept: kijk hier, doe dat, wees meer. Je kunt verloren raken in het lawaai van alles wat niets betekent.

Marcus Aurelius schreef “Bewaar je geest voor jezelf.” Hoe doe je dat, als de wereld je gedachten vult voordat je ze zelf kunt vormen?

Je zit aan een tafel, een kop thee in je handen. Buiten beweegt de dag in patronen die geen aandacht van je vragen. Een wolk die langzaam vervaagt, het ritme van voetstappen op een verlaten pad. Je ademt in en beseft: misschien begint rust niet met het vinden van stilte, maar met het kiezen van wat je aandacht waard is.

Stoïcisme leert je dat jij de poortwachter bent van je geest. Je bepaalt wat binnenkomt, wat blijft, wat mag gaan. Afleiding is geen vijand, maar een bewuste keuze. Je kunt kijken, scrollen, reageren. Of je kunt pauzeren, luisteren naar wat echt om je heen is, naar wat in jezelf leeft. Het vergt oefening, dat wel.

De wereld blijft luid. Maar jij, je kiest ervoor om stil te zijn. En in die stilte vind je iets wat geen scherm, geen stem en geen notificatie je ooit kan geven. Jezelf.