Levenskunst 18 | De gift van vergeving
Vergeving is een geschenk. Een geschenk waarvan we het heel moeilijk vinden om aan onszelf en anderen te geven. Vergeving vraagt om het loslaten van pijn, woede en wrok, en om het omarmen van een pad dat leidt naar verzoening, vrede en innerlijke rust. Hoewel vergeving vaak als een daad van zwakte of opoffering wordt gezien, is het in werkelijkheid een immense kracht. Vergeving is een keuze die we maken. Voor de ander, maar vooral ook voor onszelf.
Wanneer we worden gekwetst door iemand voelen we vaak een behoefte om vast te houden aan het onrecht dat ons is aangedaan. Deze wrok (deze pijn) wordt een manier om onszelf te beschermen tegen herhaling. Het is alsof we, door vast te houden aan de herinnering van wat er is gebeurd, proberen controle te behouden over een situatie waarin we machteloos voelden. Maar ironisch genoeg, terwijl we denken dat we onszelf beschermen, zetten we onszelf vast in een staat van bitterheid en pijn.
Vergeving is het breken van die ketenen. Het ontsnappen uit deze zelfgecreëerde gevangenis. Door te vergeven keur je wat er is gebeurd niet goed, je vergoelijkt het onrecht war je is aangedaan niet. Geenszins. Door te vergeven neem je een bewuste beslissing om de last van die pijn niet langer te dragen. Vergeving is een daad van loslaten, een bevrijding van de emotionele last die ons gebonden houdt aan het verleden.
Vergeven betekent dat we de ander én onszelf toestaan om verder te gaan. Het stelt ons in staat om ruimte te maken voor nieuwe emoties, voor heling en voor een hernieuwd gevoel van vrijheid. De gift van vergeving ligt in de kracht om los te laten wat ons niet langer dient, en om te kiezen voor innerlijke vrede boven wrok en bitterheid.
Vergeving kan een lange weg zijn, vol momenten van twijfel en terugval. Er zijn momenten waarop de pijn zo diep zit dat het lijkt alsof vergeving onmogelijk is. En toch, juist in die momenten is vergeving het meest noodzakelijk. Want het is niet de ander die gebukt gaat onder onze wrok, maar wijzelf. Door vast te houden aan de pijn blijven we gevangen in het verleden en zijn we niet in staat om volledig in het heden te leven.
Het is verleidelijk om de schuld volledig bij de ander te leggen en om de ander te zien als de oorzaak van al mijn pijn. Maar als ik eerlijk ben tegenover mezelf moet ik toegeven dat mijn reactie op onrecht vaak voortkomt uit mijn eigen kwetsbaarheid, mijn eigen angst of trots. Vergeving begint met het erkennen van deze kwetsbaarheid en met het besef dat we allemaal mensen zijn, met al onze fouten en onvolkomenheden.
Vergeving is een daad van zelfliefde. Wanneer we kiezen om te vergeven, kiezen we ervoor om onszelf niet langer te laten definiëren door wat ons is aangedaan. We kiezen ervoor om onze eigenwaarde en ons geluk niet te laten afhangen van de daden van anderen. In plaats van slachtoffer te blijven, nemen we de regie over ons eigen leven terug. We besluiten om niet langer vast te zitten in de rol van degene die is gekwetst, maar om ons leven voort te zetten met een gevoel van eigen kracht en autonomie.
Niet elke relatie zal volledig herstellen nadat vergeving is verleend. Er is op een of andere manier wel altijd sprake van verzoening. Soms betekent verzoening simpelweg dat we vrede sluiten met wat er is gebeurd, zonder dat er noodzakelijkerwijs een hereniging met de ander plaatsvindt. Verzoening is het innerlijke proces van vrede vinden met de situatie en met onszelf, ongeacht de uitkomst van de relatie met de ander.
Vergeving is een geschenk dat we geven aan de ander, maar vooral ook aan onszelf. Vergeving is een pad dat ons naar innerlijke rust en verzoening leidt en dat ons bevrijdt van de ketenen van wrok en bitterheid. Door te vergeven, kiezen we voor liefde en compassie, voor anderen en voor onszelf.
