Medemenselijkheid

We leven in een tijd waarin het menselijke gezicht steeds vaker schuilgaat achter maskers van ideologie, polarisatie en efficiëntie. Waar empathie wordt gezien als zwakte en compassie als een obstakel voor daadkracht. In onze huidige wereld worden we uitgenodigd om harder, sneller en beter te zijn. Zelden om écht mens te zijn.

Het vergt enige moed om een andere weg te kiezen. Dat kan een weg zijn van aandacht, van innerlijke ruimte, van oprechte ontmoeting. Geen zweverig alternatief, maar een diepgeworteld besef dat we als mensen alleen tot bloei komen in verbinding met elkaar. Niet ondanks onze kwetsbaarheid, maar dankzij die kwetsbaarheid.

Levenskunst en Stoïcisme zijn geen methodes of technieken. Het zijn moderne vormen van een eeuwenoude uitnodiging: om wakker te worden in je eigen leven, aanwezig te zijn bij wat er werkelijk toe doet en de ander in de ogen te kijken zonder oordeel. Om het leven, met al zijn gebrokenheid, niet te willen fixen, maar te leren dragen. Samen.

Mijn missie is eenvoudig en radicaal tegelijk: de mens terugbrengen in het midden van het verhaal.

Wat ik geloof — dat ieder mens ertoe doet en dat we allemaal met elkaar zijn verbonden. Deel uitmaken een een (groter) geheel. En dat compassie, empathie en reflectie een noodzakelijke tegenkracht zijn in een wereld die dreigt te verharden.

Wat ik doe — zaadjes planten ten behoeve van compassie, empathie en reflectie. In opleidingen, retraites, gesprekken, sessies, teksten. Zaadjes van bewustzijn, van verbinding, van moed. Want wie zichzelf leert dragen, draagt de wereld anders. Menselijker.

Stoïcijnse Levenskunst

De roep om een nieuwe levenskunst is ook een roep om herwaardering van oude bronnen. Tussen die bronnen neemt het Stoïcisme een bijzondere plaats in. Deze klassieke filosofie, ontstaan in de straten van het oude Athene, biedt een tijdloze uitnodiging: leef in overeenstemming met ‘de natuur’, ontwikkel innerlijke vrijheid en oefen je in moed, matigheid, wijsheid en rechtvaardigheid.

Emoties zijn veel te vaak leidend en meningen vliegen ons om de oren. Het Stoïcisme biedt ons een ander perspectief. Niet door je gevoelens te onderdrukken of afstandelijk te worden, maar door een heldere, kalme houding te ontwikkelen tegenover het leven zoals het zich aandient. De Stoïcijnen nodigen ons uit tot een radicaal soort innerlijke vrijheid: onafhankelijk van lof of kritiek, succes of tegenslag, genot of pijn.

Deze levenshouding komt voort uit betrokken wijsheid. Het Stoïcisme erkent dat we slechts beperkte invloed hebben op wat er buiten ons gebeurt, maar dat we wel volledig verantwoordelijk zijn voor hoe we ons ertoe verhouden. Die verschuiving van controle naar houding opent een deur naar rust, gelijkmoedigheid en een diepere vorm van kracht.

Op deze website vind je een eigentijdse interpretatie van deze klassieke levensfilosofie. Stoïcisme is als een levend kompas. Stoïcijnse levenskunst is een oefening in helderheid, eenvoud en medemenselijkheid — waarden die juist nu van grote betekenis zijn. Het is een weg naar innerlijke stabiliteit én open verbinding met de wereld.